16 Temmuz 1950. Efsane Maracana stadında 200 000
brezilyalı takımlarını Uruguay’a karşı Dünya Kupası finalinde desteklemeye
geldiler. O zamanki kupa sisteminde elemeli değilde sadece grup maçları vardı
ve Brezilyaya kendi evinde kupayı kaldırması için beraberlik yetiyordu. Brezilya
ilk yarısında gol olmayan maçta 2. yarı başlarında gol buldu. Yaklaşık 20
dakika sonra Uruguay’ın efsane oyuncusu Ghiggia’ın ortasıyla Schiaffino skoru eşitledi.
Skor 1-1 olmasına rağmen Brezilyalilar kupaya sahip olacaklarından emindi.
Turnuvada oldukça rahat maçlar geçiren brezilyanin siyahi kalecisi Moacir Barbosa Nascimento’ya
bu maçtada fazla iş düşmüyordu. Maçin sonlarına doğru Uruguay’ın ilk goldeki pozisyonun
aynısı yaşandı, fakat bu sefer Gigghia orta açma yerine kaleye şut çekmeyi
tercih etti. Barbosa orta açılacağını tahmin edip kale çizgisinden uzaklaşmıştı
ve bu hatasından dolayı Uruguay 2-1 öne geçmişti.
Ghiggia yıllar sonra o
pozisyonu efsane bir sözle anlatmıştı : « Maracana'da 200 000 kişiyi bir
hareketle susturabilen 3 kişi vardır : Papa, Frank Sinatra ve ben ».
 |
| Moacir Barbosa Nascimento |
Brezilya tarihinin en kötü günlerinden birini yaşıyordu, bu
maç, bu pozisyon ve bu hata tarihe 'Maracanazo' olarak kazınmıştı. Ülkenin en ünlü yazarlardan biri
olan Nelson Rodriguez bu maçı Brezilyanin ‘Hiroshimsı’ olarak tanımladı.
Bu
felaketin hem kurbanı olan hemde günah keçisi ilan edilen Barbosa oldu.
Brezilyali kaleci ölmeden bir kaç ay önce hayatının en kötü anısını anlatır :
“Maçtan 20 sene sonra bir mağzada bir kadın beni göstererek çocuğuna ‘bak,
bütün Brezilyalı aglatan bu adam’ dedi, o an tekrar yıkıldım”.
Brezilyada
30’lu yillardan itibaren futbol ırkçılığa karşı verilen mucadelenin sembolü
oldu. Fakat Barbosa’ın Ghigga’dan yediği gol ülke mentalitesini 50 yıl geriye götürdü,
siyahilere karşı önyargilar tekrar su üstune çıktı ve nerdeyse halk tarafından
batıl inança dönüştü.
O
kaybedilen kupadan beri, Brezilya altyapılarında hep siyahi kalecilerin önü kesildi.
Milli takım seviyesine gelen siyahi kaleciler hep uzak tutuldu. 1950’den beri
Dünya Kupasına katılan tek siyahi kalecide Dida oldu. Oynamaya başladığında
beri hep Barbosa ile karşılastırıldı. 2002’de tarihin ilk Dünya Kupası kazanan
siyahi kalecisi oldu ve Brezilyada yarım asır süren bu olguya bir nebze olsun son
verdi.
